Zastanawiałaś się kiedyś czym różnią się formaty JPEG i PNG? Które formaty plików pozwalają uzyskać najlepszą jakość? Jak sprawić, by zdjęcia wrzucone do Internetu nie traciły na jakości, ale jednocześnie nie zajmowały więcej miejsca niż powinny? Dzisiaj porównam dla Ciebie pięć typów formatu zapisu zdjęć i wyjaśnię jakie są między nimi różnice.
JPEG
Format JPEG stał się standardem w fotografii cyfrowej i jest najczęściej używanym w internecie formatem zdjęć. Spowodowane jest to dobrym balansem pomiędzy wielkością pliku i jego jakością. Dzięki użyciu zdjęć w formacie JPEG strony wczytują się szybciej.
JPEG używa stratnej kompresji, co oznacza, że podczas zapisu zdjęcie traci na jakości. Wysokość kompresji można kontrolować w programie graficznym, a w przypadku aparatów przeważnie można wybrać jedną z trzech opcji (fine, normal, basic). Podczas procesu kompresji zdjęcia piksele które są do siebie podobne zostają połączone i na zdjęciu otrzymujemy plamy kolorów.
W przypadku edycji i retuszu zdjęć możliwości plików JPEG są ograniczone. Po zapisie nie jesteśmy w stanie odzyskać pierwotnych danych, a każde kolejne nadpisanie zdjęcia powoduje minimalne straty, jeśli chodzi o jakość. Przez ograniczone możliwości edycji plików JPEG końcowa jakość fotografii może być niezadowalająca.
Zalety
- Pliki w formacie JPEG mają niewielki rozmiar,
- Wartość kompresji pliku może być kontrolowana,
- Format wspierany jest przez wszystkie przeglądarki, edytory zdjęć i tekstu, systemy operacyjne i większość drukarek;
- Szybki zapis i odczyt plików na kartach pamięci i dyskach;
- Przy niskim stopniu kompresji jakość zdjęcia jest wciąż wysoka;
- Zdjęcia robione na aparacie w formacie JPEG są przez aparat szybko przetwarzane i zapisywane na karcie pamięci.
Wady
- Kompresja sprawia, że traci się część zawartości zdjęcia;
- Przy ustawieniu wysokiej kompresji na zdjęciu robią się plamy z kolorami i zniekształcenia;
- Ograniczone możliwości edycji zdjęcia;
- Nie obsługuje warstw;
- Nie obsługuje przezroczystości;
- Nie zaleca się wielokrotnego zapisu, ponieważ może to powodować spadek jakości zdjęcia.
PNG
PNG używa metody LZW – kompresji bezstratnej, co oznacza, że zapisuje obrazy praktycznie bez utraty jakości. Został opracowany jako następca formatu GIF.
Istnieją dwa typy PNG – PNG-8 i PNG-24. PNG-8 zapisuje 8 bitów na piksel, jest lepiej zoptymalizowany dla obrazów z małym przekrojem kolorów, takich jak loga ikony czy przyciski na stronę. PNG-24 zapisuje 24 bity na piksel, dlatego lepiej nadaje się dla obrazów z dużą ilością kolorów, takich jak zdjęcia.
Ze względu na bezstratną kompresję obraz zapisany w formacie PNG może mieć większy rozmiar niż plik JPEG. Istnieją sposoby, by zoptymalizować dla internetu obrazy zapisane w formacie PNG i zmniejszyć ich rozmiar, np. poprzez użycie wtyczki Smush lub strony tinyPNG.
Format PNG obsługuje przezroczystość, dlatego świetnie sprawdza się dla zapisu logo. Możliwości edycji zdjęć zapisanych w formacie PNG są podobne do możliwości edycji zdjęć w formacie JPEG.
Zalety
- Brak utraty jakości podczas kompresji;
- Brak utraty jakości podczas wielokrotnego zapisu;
- Przetwarza dużą ilość kolorów (256 kolorów dla PNG-8 i 16.7 mln kolorów dla PNG-24);
- Brak zniekształceń spowodowanych kompresją;
- Obsługuje przezroczyste tło.
Wady
- Duży rozmiar pliku ze względu na większą ilość przechowywanych informacji;
- Nie obsługuje animacji;
- Ograniczone możliwości edycji zdjęcia.
GIF
GIF tak jak PNG używa kompresji bezstratnej i algorytmu LZW. Obraz przetwarzany jest w rzędach i kompresowany przez redukcję kolorów na zdjęciu. Na początku przetwarzane są kolory w pierwszej linii, później w drugiej, trzeciej, itd. Jeden blok obrazu może zawierać 256 kolorów (lub 255 kolorów i jeden „przezroczysty”). Niektóre programy pozwalają podzielić jeden obraz na kilka bloków i tym samym umożliwiają na zawarcie większej ilości kolorów. Format GIF pozwala na uzyskanie niewielkich plików i jest powszechnie używany w internecie, często w sytuacjach gdy różnorodność kolorów nie jest bardzo istotna.
GIF umożliwia tworzenie prostych animacji oraz na przechowywanie kilku obrazów w jednym pliku, każdego z własną paletą kolorów, ale wszystkie obrazy muszą być w tym samym rozmiarze.
Zalety
- Pozwala na zrobienie animacji;
- Obsługuje przezroczystość.
Wady
- Animacja zwiększa znacząco rozmiar pliku;
- Mimo kompresji duże pliki wciąż mają duży rozmiar;
- Nie nadaje się za bardzo do przechowywania zdjęć.
TIFF
TIFF jest jednym ze standardowych formatów plików służących do druku. Nie powoduje utraty jakości podczas kompresji. Jakość obrazu jest zachowana nawet po wielokrotnym nadpisywaniu pliku. Podczas zapisu jest możliwość wyboru metody kompresji np. LZW czy ZIP, które mają wpływ na rozmiar pliku i użycie modelu przestrzeni barw (RGB lub CMYK).
Format wspierany jest przez większość komputerowych przeglądarek obrazów. Przeglądarki internetowe z reguły nie obsługują plików w formacie TIFF, więc nie jest on używany w internecie.
Pozwala na zapisywanie warstw tworzonych w programach graficznych. Sprawdza się do zapisu edytowanych i retuszowanych zdjęć.
Zalety
- Wspiera kompresję zdjęcia i uzyskanie najwyższej jakości;
- Bardzo dobre odwzorowanie kolorów po zapisie;
- Możliwość zapisu warstw;
- Możliwość wyboru metody kompresji;
- Możliwość zapisu w modelu RGB lub CMYK.
Wady
- Rozmiar zapisanych zdjęć jest bardzo duży – często większy od zapisanych w formacie PNG;
- Czas zapisu na karcie pamięci i dysku jest wydłużony.
RAW
Plik RAW to format używany w fotografii cyfrowej. Pozwala na zapisanie surowych, nieprzetworzonych przez aparat plików i uważany jest za cyfrowy odpowiednik negatywu. Wielkość jednego pliku w formacie RAW to kilkanaście-kilkadziesiąt megabajtów. Po przeniesieniu plików na komputer muszą one zostać przekonwertowane w programie graficznym na inny format. Pozwala to fotografowi na zadecydowanie w jakim formacie chcą zapisać dane zdjęcie.
Większość komputerowych przeglądarek obrazów pozwala już na przeglądanie obrazów zapisanych w formacie RAW.
Dzięki dużym możliwościom edycji pliki RAW można bardzo łatwo edytować bez jakiejkolwiek utraty jakości. Pozwalają na korekcję balansu bieli czy ekspozycji z poziomu komputera.
Ze względu na duży rozmiar i ogromną ilość informacji jakie przechowują pliki RAW zapis na karcie aparatu powoduje jego spowolnienie. Kolejnym minusem jest konieczność posiadania programu, który przetwarza pliki w formacie RAW. Nie każdy aparat obsługuje format RAW, a dodatkowo – każda firma produkująca aparaty używa własnego rozszerzenia, więc format RAW nie jest uniwersalny.
Więcej o plikach RAW przeczytasz tutaj.
Zalety
- Ogromne możliwości edycji zdjęcia;
- Zapis pełnych danych zdjęcia;
- Możliwość ponownej edycji zdjęcia od podstaw i nanoszenia poprawek;
- Brak utraty jakości zdjęcia po jego ponownej edycji.
Wady
- Ogromny rozmiar plików;
- Zapis na karcie aparatu wymaga dłuższego czasu;
- Potrzeba osobnego programu do edycji lub konwersji zdjęcia;
- Nie nadają się do druku czy publikacji natychmiastowo po wykonaniu zdjęcia;
- Proces edycji często wymaga dużej mocy przerobowej komputera i czasu.
Podsumowanie
Każdy z formatów ma swoje zastosowanie i sprawdza się lepiej w danej sytuacji. Mam nadzieję, że tym tekstem rozwiałam Twoje wątpliwości. Ja najczęściej zdjęcia na stronę czy Instagram zapisuję w formatach JPEG i PNG. Kiedyś wybór sprawiał mi trudność, ale odkąd przyjrzałam się każdemu z tych formatów nie mam już problemu z wyborem. Mam nadzieję, że Ty też nie będziesz już miała!
